توجه مشترک و کودکان دارای اوتیسم
توجه مشترک توانایی به اشتراک گذاشتن علاقه به یک چیز (افراد، اشیا، مفاهیم ،حوادث
و…) با فردی دیگر است. توجه مشترک شامل به دست آوردن، حفظ و انتقال توجه است. به
اشتراک گذاشتن یک توجه نه تنها کمک کننده ارتباط است بلکه به رشد مهارت های مهم
اجتماعی نظیر ایجاد محبت و دوستی با افراد دیگر و پی بردن به دیدگاه آن ها کمک
می‌کند. توجه مشترک ابتدا در نوزادی و بین کودک و مراقب (والدین) ایجاد می شود.
مهارت های اولیه می تواند شامل دستیابی به فرد مراقبت کننده ، اشاره به یک اسباب بازی
یا مشاهده صفحه یکسان در یک کتاب باشد. ازجمله مهارت های بعدی می توان تمرکز
روی یک بازی ، انجام بازی نمادین و یا درخواست آیتم های مشخصی نظیر غذای مورد
علاقه نام برد.
مهارت های مورد نیاز برای توجه مشترک
✓همراهی و مشارکت با یک شریک اجتماعی .
✓تغییر نگاه بین افراد و اشیا
✓به اشتراک گذاشتن وضعیت روحی با دیگران
✓دنبال کردن نگاه و اشارات فرد دیگر
✓توانایی جلب توجه دیگران به سمت رویداد ها و اشیا با هدف به اشتراک گذاشتن
تجارب.
چنین فعالیت هایی برای کودکان اوتیستیک دشوار به نظر می رسد زیرا این افراد فاقد
مهارت های اجتماعی ضروری برای ایجاد و حفظ توجه با افراد دیگر هستند. این ناتوانی
به نوبه خود باعث ناتوانی کودک دارای اوتیسم در برآورده کردن خواسته ها و نیازهایش می
شود.
راهکارهای بهبود توجه مشترک
یکی از بهترین راه هایی که می توان بهبود مهارت های توجه مشترک کودکان (به ویژه افراد
اوتیستیک) کمک کرد و آن را بهبود بخشید، این است که یک مدل زبانی خوب باشیم.
از جمله این موارد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
✓استفاده از ژسچر (اشاره کردن) همراه با نگاه کردن در جهت مکان مورد نظر برای
توجه .
✓آموزش استراتژی دست روی دست(دست کودک را بگیرید و به او کمک کنید که به یک
شی به منظور تمرین ژسچرها اشاره کند).
✓دنباله روی کودک باشیم(وقتی کودک به یک شی علاقه نشان می دهد ما نیز آن علاقه را
تقلید کنیم. برخی از راهکارها که بتوان علاقه کودک را تقلید کرد عبارتند از :
اضافه کردن یک کامنت (تو کامیون رو میخوای؟ کامیون بزرگ و قرمز).
اضافه کردن یک ژسچر(اشاره به کامیون ).
اضافه کردن یک سرنخ بینایی(به چشم های خود اشاره کنید و دید خود را به سمت شی
بچرخانید).